بهبود ویژگی‌های شناختی اوتیسم نوجوانان با واقعیت مجازی

اوتیسم یک اختلال عصبی-رشد است که بر اساس ویژگی‌های خاص خود، می‌تواند تأثیرات زیادی بر تعاملات اجتماعی و توانایی‌های شناختی فرد بگذارد. طبق آمار، یک نفر از هر 54 کودک به نوعی از این اختلال مبتلا است.

در این پروژه، با استفاده از واقعیت مجازی (VR)، سناریوهای اجتماعی طراحی شده‌اند که نوجوانان مبتلا به اوتیسم را در موقعیت‌های مختلف اجتماعی قرار می‌دهند. این سناریوها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که توانایی تشخیص احساسات از چهره را در این نوجوانان تقویت کنند و از این طریق بهبود روابط اجتماعی آنها را در پی داشته باشند. طراحی این سناریوها بر مبنای نظریه ذهنی‌سازی است که با قابلیت تکرارپذیری و غوطه‌وری در محیط، بالاترین تأثیر را دارد. یکی از ابزارهای اصلی در این پروژه، ردیاب چشم است که برای بررسی میزان تمرکز نوجوانان بر ویژگی‌های احساسی چهره‌ها استفاده می‌شود. علاوه بر این، یک تأثیر جانبی این بسته آموزشی کاهش میزان استرس در هنگام تعاملات اجتماعی خواهد بود که می‌تواند به پیشرفت کلی در مهارت‌های اجتماعی و شناختی افراد مبتلا به اوتیسم کمک کند.