استفاده از واقعيت مجازي در تحريك بصري و تاثير آن بر عملكرد سيستم آينه‌اي مغز

به اين منظور ابتدا چند حركت ساده نمايشي از ورزش كاراته به افراد مورد مطالعه نشان داده شده و با ثبت سيگنال الكتريكي مغز آنها، روش هاي مختلف نمايش‌هاي آموزشي (مشاهده زنده، پخش ويدئو، مشاهده از طريق واقعيت مجازي)، مورد مقايسه قرار مي گيرند. كار مقايسه توسط بررسي و تفسير ريتم مو انجام خواهد شد. به‌ نظر مي‌رسد روش واقعيت مجازي نسبت به ويدئو (دوبعدي)، به دليل غوطهوري مجازي فرد در محيط آموزش كارايي بهتري داشته باشد كه در صورت اثبات، ميتواند به افراد نيازمند آموزش و بازتواني كمك‌كننده باشد و افراد بدون نياز به يك درمانگر يا مربي انساني در محيطهاي مختلف مورد آموزش قرار گيرند.